Winterswijk

Marktwerking is dat je zaken aanbesteedt en de goedkoopste die krijgt de opdracht. In de zakenwereld is dat een normale gang van zaken.

Te lang denkt men dat de zorg ook zo werkt, we besteden werk aan en de goedkoopste die gaat het doen. Dit kan werken net zo lang totdat het misgaat met TSN als laatste voorbeeld dat aantoont dat het zo niet werkt.

Aanbesteden wekt perverse prikkels op, men gaat opscheppen; wij zijn de beste, wij kunnen dit, wij zijn het goedkoopste. Resultaat men kijkt niet meer naar realiteit, maar naar hoe men wil dat de realiteit eruit zou moeten zien.

Te vaak wordt kwaliteit vergeten. De aloude wet is het te mooi om waar te zijn.. gaat ook hier op.  Men krijgt de kwaliteit waar voor is betaald, en als je voor een dubbeltje op de eerste rang wilt zitten krijg je dus geen kwartjeskwaliteit.

Is er dan geen alternatief? Ja die is er, ga eerst eens kijken naar kwaliteit. 15 januari vorig jaar is er namelijk een Europese wet aangenomen dat overheidsinstanties voortaan niet automatisch hoeven te kiezen voor de goedkoopste inschrijving, maar ook naar kwaliteit mogen kijken. Bij gelijke kwaliteit kan men kiezen voor de goedkoopste.

Het voorgaande is een eerste stap, maar kan het misschien nog beter? Tijd voor realpolitik   Hoe krijg je bedrijven zo ver dat ze realistisch inschrijven en niet zo ver onder de kostprijs gaan zitten om maar de opdracht binnen te krijgen  om dan later te proberen met meerkosten de niet afgesproken kosten binnen te halen..

Zo’n oplossing bestaat er wel degelijk en dat is aankondigen dat je bij aanbesteden niet kiest voor de goedkoopste maar voor de op één na goedkoopste. Bedrijven die dan te laag inzetten vallen dan ook af. Het dwingt ze dan om goed na te denken over de werkelijke kosten. Gevolg geen opschepperige biedingen meer maar biedingen gericht op een werkelijk te behalen resultaat

Zorg is en blijft de verantwoording van de overheid, of deze nu landelijk, provinciaal of gemeentelijk georganiseerd is, daarom ook is de zorg geen markt zoals liberalen het graag zien; als het misgaat blijft de overheid verantwoordelijk, te goedkoop is dan duurkoop want je blijft zelf met de brokken zitten en bent dus geld kwijt om het op te lossen want de zorg voor zorgbehoevenden gaat gewoon door.

Een laatste overweging die ik de beleidsbepalers wil meegeven:  Aan Amerikaanse astronauten is vaak gevraagd, “Hoe voel jij je, zo vlak voor een lancering?” Het standaard antwoord van veel astronauten was, “Hoe denk je dat jij je zou voelen als je wist dat je bovenop een raket zit, die uit meer dan twee miljoen onderdelen bestaat, allemaal gebouwd door de goedkoopste aanbieder in de aanbestedingsprocedure van de overheid?”. Het antwoord op deze wedervraag bestaat meestal uit een moment stilte. Een ongemakkelijke stilte.. Laten we onze zorgbehoevenden in die raket zitten of kijken we naar een alternatief?

Bronnen

http://www.inkopers-cafe.nl/aanbestedingen-binnen-eu/

https://nl.wikipedia.org/wiki/Realpolitik