h

Met de groeten van Sophie, Zorg en Welzijn, deel 3

11 december 2016

Met de groeten van Sophie, Zorg en Welzijn, deel 3

Met de groeten van Sophie, Zorg en Welzijn, deel 3

Sophie Post , Het gedachtegoed van de SP

Zorg en Welzijn, deel 3

In de loop van 2016 kregen steeds meer mensen door dat het huidige regeringsbeleid op z’n eind loopt. Dat er door het neoliberale beleid, nota bene door de PvdA ingezet, een grote vergeten groep is ontstaan, is inmiddels duidelijk. Dit was voor alle partijen aanleiding, met de verkiezingen in zicht, om weer eens flink links te doen. Maar wat blijkt nu eigenlijk? Alle linkse praat zou zo maar rechtstreeks uit het programma van de SP kunnen zijn gekopieerd. Van afschaffen van het eigen risico in de zorg tot aandacht voor de belastingontwijking van de multinationals. Ja, de groeten! Reden om de denkbeelden, het gedachtegoed van de SP eens extra aandacht te geven. Vandaag: Zorg en Welzijn, deel 3.

Na een niet-zo spannende strijd voor het lijsttrekkerschap is Lodewijk Asscher nu de baas van de PvdA. Dat is voor de PvdA veruit het beste: Samson als VVD medeplichtige heeft zijn tijd gehad. Al had ik hem eigenlijk liever nog aan het roer gezien. Want dan was die partij nog verder onderuit gegaan. Maar misschien mag je zo niet redeneren. Asscher dus. En ogenschijnlijk is er daarmee weer hernieuwde aandacht voor de misstanden in de zorg, en willen ze bijvoorbeeld de eigen bijdrage weer afschaffen. Een sociaal beleid, samenwerking met de vakbonden, aandacht voor de ongelijkheid, toe maar. Maar: ogenschijnlijk. Zoals ik vorige keer zei, de standpunten van de partijen worden ineens, kennelijk, ogenschijnlijk, weer sociaal. Jammer alleen dat dezelfde Asscher de afgelopen vier jaar hard heeft gewerkt aan het onderuit halen van juist deze zaken. Geholpen door Jetta Kleinsma en Martin van Rijn. Zijn de nieuwe rooie veren van de PvdA niet gewoon standpunten die de SP al jarenlang inneemt? Kijk maar. Een bloemlezing uit het SP programma. Deze keer: de Zorg, deel 3.

Het voorkomen van dakloosheid van mensen met schulden

Het aantal dak- en thuislozen is de afgelopen jaren erg toegenomen. Hoe kan het ook anders, met het gevoerde rechtse beleid. Dat moet anders. Het grote aantal daklozen is een schande voor onze maatschappij en moet worden teruggedrongen. Behalve dat de oorzaken moeten worden aangepakt krijgen de gemeenten een zorgplicht. Daklozen worden begeleid door daklozenteams. Het recht op wonen geldt voor iedereen. Er moet een aanpak komen om dakloosheid van jongeren en mensen met schulden te voorkomen. Daarbij hoort dat de wachtlijsten in de zorg moeten worden weggewerkt. Niemand mag worden ontslagen uit de jeugdzorg, detentie of een psychiatrisch ziekenhuis zonder dat er een (al dan niet begeleide) woonplek is. Daarbij moet alle opvang 24 uur open zijn, met een onbeperkte verblijfduur. En in bijzondere gevallen worden zelfs, onder medische controle, drugs verstrekt. Het doel is te allen tijde resocialisatie.

Meer openheid over werkelijke kosten van geneesmiddelen

Nieuwe geneesmiddelen die goed werken, en waarvan geen goedkopere versie bestaat, moeten gewoon in het basispakket komen. De verstrekking van geneesmiddelen gebeurt in gewone dan wel ziekenhuisapotheken, eventueel door een gecertificeerde drogist. De apothekersassistente moet voldoende tijd worden gegund voor uitleg, want zeker ouderen met meerdere geneesmiddelen raken anders gauw de weg kwijt. En, of een geneesmiddel beschikbaar is mag niet afhangen van apotheek, ziekenhuis of regio.
De prijs van geneesmiddelen is door de farmaceutische industrie, door “de markt”, enorm opgedreven. En dat merken we aan de verzekeringspremies. Er moet daarom openheid komen over wat geneesmiddelen werkelijk kosten. Doel is dat de prijzen worden aangepakt. Kortingen en bonussen bij apothekers en zorgverzekeraars worden verboden; er komt een landelijke inkoop van medicijnen, waardoor de apotheker als “handelaar in medicijnen” verdwijnt
Farmaceutische wetenschappers moeten zelf weer prioriteiten op basis van medische wenselijkheid kunnen stellen. Met een onafhankelijk Nationaal Fonds Geneesmiddelenonderzoek kunnen rechtstreekse financiële banden tussen farmaceuten en onderzoekers worden voorkomen. Alle onderzoeken en onderzoeksresultaten moeten opgenomen worden in een publiek register, zodat wetenschappelijke kennis ten goede komt aan het algemeen belang.

Voorkomen is beter dan genezen

De gezondheidsverschillen vanuit sociaal economisch oogpunt, zijn steeds groter geworden. Hoger opgeleide mensen zijn niet alleen gezonder maar leven ook nog eens zeven jaar langer. De overheid moet dit verschil verkleinen. Er moet veel meer aandacht komen voor het voorkomen van ziekten, ook al levert dat de farmaceutische industrie geen geld op..
Op bestaande programma’s ter voorkoming van verslaving aan drugs, alcohol en roken moet niet worden gekort, integendeel, zij moeten worden uitgebreid. Dit geldt ook voor de hulpverlening bij het afkicken van een verslaving. Overgewicht moet worden aangepakt, worden voorkomen. De jeugd moet meer kunnen sporten. Onder meer middels gym op school en met, het veelal afgeschafte, schoolzwemmen. Snoepreclame is uit den boze, en moet verboden of in ieder geval ingeperkt worden.
Zowel het roken als het meeroken is ontzettend slecht voor de gezondheid. Het beste is dat jongeren überhaupt niet beginnen met roken. De beschikbaarheid van sigaretten en dergelijke moet daarom worden verkleind. Bijvoorbeeld door de verkoop te beperken tot tabaksspeciaalzaken. Ook is de SP voor een wettelijk verbod op het toevoegen van verslavende stoffen en van smaakmakers die aanzetten tot roken. En uiteraard moet het rookverbod in de horeca streng worden gehandhaafd.

Samenwerking in plaats van marktwerking

Financiën mogen geen drempel zijn om zorg te krijgen. Marktwerking in de zorg maakt van zorg verlenen echter een verdienmodel, en van de patiënt een product. De bureaucratie is sinds de privatisering enorm toegenomen, omdat iedere (be)handeling uitgebreid omschreven en genoteerd moet worden. De SP wil af van deze bureaucratie.
Zorgverzekeraars zitten nu op de stoel van de arts, en maken steeds meer uit welke zorg geleverd wordt. Bovendien doen zij daarbij aan risicobeperking, door ouderen en gehandicapten die veel zorg nodig hebben te weren. Hieraan valt immers geen winst te behalen. Er moet een einde worden gemaakt aan deze vorm van marktwerking.
Zorginstellingen moeten elkaar niet beconcurreren maar moeten juist samenwerken. Alleen dan kan de zorg beter en effectiever worden, omdat er dan optimaal gebruik wordt gemaakt van de beschikbare kennis en middelen. Artsen werken bij voorkeur in loondienst, en zorginstellingen hebben geen winstuitkering.  De financiering per verrichting en/of behandeling (DBC) heeft zijn slechte reputatie bewezen en moet worden afgeschaft.
De huidige politieke maatschappij is gebaseerd op wantrouwen. Met als gevolg de indicatie- en controlewaanzin. Hieraan komt een einde: we stappen af van het betalen per behandeling of verrichting. Dat scheelt heel veel bureaucratie. Of iemand zorg nodig heeft en hoeveel, moet vastgesteld worden door de mensen die er het meeste verstand van hebben en het dichtst bij de mensen staan. Een indicatie kan prima door de wijkverpleegkundigen worden gesteld, desgewenst in samenwerking met de huisarts. Waarbij mantelzorg kan worden ingezet als het kan, niet omdat het moet.
Er moet een maximum komen op de salarissen van bestuurders in de zorg. Door die te koppelen aan de geldende CAO wordt voorkomen dat ze harder stijgen dan dat van het overige personeel.
Europa gaat niet over ons zorgstelsel. Wel werken we samen bij epidemieën, bij het verbieden van consumentenreclame voor medische producten en bij het bevorderen van onderzoek naar geneesmiddelen die “de markt” niet interessant vindt. Daarnaast kan het via Europese samenwerking worden voorkomen dat slecht functionerende artsen (of erger) niet in andere landen aan de slag kunnen.

Tot zover weer het gedachtegoed van de SP. En, zoals blijkt en ik vorige keer al zei, als andere partijen graag met de veren van de SP pronken, geen probleem. Als we maar wel weten van wie die veren zijn!

Volgende keer gaan we het hebben over Werk en Inkomen. Aan de orde komen onderwerpen als volledige werkgelegenheid en eerlijke lonen, een sociale bijstand zonder pesterijen, sociale werkplaatsen en steun voor jongehandicapten, eerlijk delen en armoede bestrijden en bescherming tegen ontslag en werkloosheid.

Met de groeten van Sophie Post!

Zie ook: https://sp.nl/wij-sp/standpunten

Reactie toevoegen

(If you're a human, don't change the following field)
Your first name.
(If you're a human, don't change the following field)
Your first name.

Plain text

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.

U bent hier